maandag 8 juli 2013

Resultaten viltprojectop De Delta in Purmerend



De doelen die wij vooraf gesteld hadden zijn behaald.  Wij wilden de kinderen een erfgoed gerelateerde activiteit aanbieden om ons jubileumjaar feestelijk af te sluiten. En feest was het zoals u in de voorgaande blogs hebt kunnen lezen en zien.
Door het maken van o.a. gebruiksvoorwerpen ( hoesje voor de mobiel) hebben wij een techniek van jaren her naar het heden kunnen trekken. De inleidende lessen zorgden o.a. voor kennis over het maken van kleding in het verleden ( gehanteerde begrippen o.a. wol-linnen-leer-spinnen-weven-breien-leerlooien).
De kinderen hebben hun motorische vaardigheden op een heel nieuwe manier kunnen oefenen( wrijven-masseren-knijpen-duwen-rollen met de vingers en handen), ook nodigde de kleurrijke wol uit tot het maken van een heel  “eigen “product door het schikken naar eigen inzicht van de wol op de onderliggende laag.
De expertise van de amateur/kunstenaar was, ondanks de gevolgde workshop door de leerkrachten, onmisbaar. Onverwachte problemen (de wol laat los, ik heb teveel zeep, er zit een gat in mijn werk) werden door haar soepel opgelost.
De leerkrachten voelen zich ( terecht) nog onvoldoende bekwaam om zelf in de klas te gaan vilten. Om deze techniek goed in de vingers te krijgen is het, net als bij beginnend lezen, een kwestie van “kilometers maken”, veel doen dus.  Wel is het een kennismaking geweest die uit kan nodigen tot het volgen van workshops/cursus.
Het regelen van ouderhulp viel, ondanks het aanbod: gratis workshop vilten voorafgaand aan het meehelpen in de klassen, niet mee. Wij hadden dan ook al heel wat andere activiteiten die te maken hadden met ons jubileum achter de rug; ouders waren wat “hulpmoe”. We hebben het op kunnen lossen door mensen die bekend waren met de vilttechniek te vragen  te komen helpen.
Wij kijken, kortom, terug op een geslaagde en waardevolle activiteit.
Paula Stuijt, cultuurcoördinator obs de Delta te Purmerend

vrijdag 5 juli 2013

Mozaiek is klaar




Het mozaïek is bevestigd op een muur op het schoolplein. Het ziet er prachtig uit en vormt een mooie combinatie met de mozaïekbank in het park direct buiten het schoolplein. Als het hout beschikbaar is worden de zitplaatsen voor het theater ook gemaakt. Dan kunnen de kinderen naar hartenlust toneelspelen of als publiek kijken naar het spel van hun vriendjes.

maandag 1 juli 2013

Een eigen liedbundel




De samenwerking met de amateurkunstenaars is goed bevallen. De sfeer was ontspannen, en het was goed te merken dat de kunstenaars ervaring hadden in het lesgeven aan verschillende doelgroepen.  Je kon merken dat de kunstenaars ook zelf genoten van onze leerlingen. De verwondering over wat leerlingen soms vertelden terwijl ze aan het werk waren was zichtbaar, bij zowel kunstenaars als leerkrachten.
Leerkrac hten vertelden ook dat ze soms verbaasd waren over leerlingen die gewoonlijk moeizaam op gang komen met het vertalen van fantasie naar papier, nu met geen of weinig schroom aan het werk gingen. Of dat nou aan de ‘vreemde gezichten’, de opdracht of het liedje dat ze moesten illustreren lag, is moeilijk te zeggen. Bij onze leerlingen is dat moeilijk na te vragen. 

Gelukkig is al het werk van de leerlingen gebundeld in een prachtig boekje, dat gedrukt is in eigen beheer, ook met behulp van het projectgeld. De leerlingen hebben allemaal zo’n boekje met liedjes en illustraties thuis. Zo kunnen ze er samen met hun ouders (of leerkracht) in kijken en op hun manier vertellen over wat ze gemaakt hebben.  Een prachtig resultaat van een mooi, sympathiek project, dat helemaal paste in onze culturele jaarthema ‘Literair’.
Wat wij vooral hebben geleerd is dat onze leerlingen niet alleen geïnspireerd kunnen worden door anderen, maar zelf ook anderen inspireren.  Dat zagen we terug aan de gastkunstenaars, maar ook bij onszelf. De leerlingen kunnen ons kennelijk nog steeds verrassen met hun creativiteit, het plafond is nog lang niet bereikt! 

Daarom hebben we ons voorgenomen steeds nieuwe kanalen te zoeken om de creativiteit te blijven ontwikkelen, iets dat onze leerlingen zo goed kunnen gebruiken. Daarvoor kunnen we capaciteit van buitenaf naar binnen halen, dat hoeft niet duur te zijn, of allemaal alleen maar via de geijkte paden. Ons  netwerk  moet verder gaan reiken dan alleen de kunstinstellingen. Zo ontmoet je mensen die veel in huis hebben, maar zelf ook graag iets willen leren, en dus niet zoveel hoeven te kosten!


Wat hebben we geleerd in Uithoorn



Zoals bij elk project liepen we tegen dingen aan die we nu 'voor een volgende fotoproject' weten:
Wat we merkten, is dat het lastig was als kinderen geen eigen camera mee hadden om te experimenteren. Het was niet voor alle kinderen vanzelfsprekend om een OPGELADEN camera met een LEEG kaartje mee te nemen. Dit probleem konden we voor de volgende dag voorkomen door extra duidelijke instructie door de docent. 
Ook al hadden we kijkopdrachten gemaakt die zonder camera uitgevoerd konden worden, de vrijwilliger wees ze er niet op en als een paar kinderen wel een camera hebben dan 'telt' het niet om door een frame of iets dergelijks te kijken. Ook al werden de uiteindelijke foto's met de camera van de vrijwilliger gemaakt ('echte' spiegelreflex camera's, wat de kinderen interessant vonden), de vrijwilliger kon niet met alle zes de kinderen tegelijk met zijn camera bezig zijn.
Wat ook een les is geweest voor mij is om alle dingen die voor het grote geheel belangrijk zijn in handen te houden van mensen die met klassen werken, of de organisator van het project. Zoals het eerst fotograferen van de groepsletter bij elke nieuwe ronde, zodat bij het inladen gezien kan worden van welk groepje de komende foto's zijn. Dit hebben we opgelost door dit centraal uit te voeren wanneer de klas verzamelde om te gaan rouleren naar de volgende ronde.
Wat achteraf ook lastig was, is dat er veel te veel foto's op de locatie camera terecht gekomen waren en wij als organisatie veel tijd kwijt waren met het maken van een voorselectie voor op het platform. Dit was te voorkomen geweest op een aantal manieren: leerlingen zelf laten selecteren, tussen de rondes door of 's middags op school (kost wel veel lestijd), simpelere opdracht (één foto per opdracht, niet werken met aparte onderdelen en dan max. 3 foto's per onderdeel).