TROTS!

De laatste loodjes in de laatste weken van het schooljaar. Een eindfeest van de ouderraad en een eindmusical met spelletjes dag van groep 8. We durven bijna geen extra aandacht te vragen voor ons project en onze expositie. Moeten de ouders nog een keer extra komen. Daarom doen we de opening tijdens schooluren, aan het einde van de middag. Maar wel in een echt museum! De kinderen van school komen allemaal kijken en wij trakteren op een drankje en een hapje. De klas blijft dan nog een klein uurtje om extra bezoekers te ontvangen en rustig te kunnen rondleiden. Ook die worden getrakteerd, want het is per slot van rekening wel een feestelijk gebeuren. Eigen ouders die overdag werken, kunnen in het weekend een kijkje nemen. We hebben een persbericht uit doen gaan en de lokale kranten hebben afgevaardigden gestuurd. Annelies en Zeger Jonk verblikken of verblozen niet als er zoveel kinderen in het museum rondlopen. Alles onder controle. Zelf heb ik onderschat hoe speciaal deze expositie voor de kinderen is. Ze zijn zo trots! Leerpuntje voor mij is om ondanks alle andere dingen om mij heen toch alle aandacht te vragen voor de eigen klas. Gelukkig dat ik alles goed heb besproken en gepland samen met de kinderen. Aan dit samen organiseren merk ik de groei in hun zelfstandigheid. Als echte kunstenaars sluiten we samen de dag af met een borrel (ijsje).

Onze kunstenaar Karin de Wildt is met mij ontzettend trots op de groepen 5 en 6, maar ook op de groep 8. We hebben de 4 x verslag (per tweetal) vergroot en ingelijst met een kleurige achtergrond als aanvulling om het proces van het project in beeld te brengen. Dan is er een non stop diashow. Een PowerPoint presentatie met film en foto en een film van 15 minuten. De kinderen hebben zelf een keuze gemaakt uit de filmfragmenten om er een leuk geheel van te maken inclusief aftiteling. Onverwacht hadden we nog een extern geheugenopslag nodig van liefst 64 GB. Ook moest er extra apparatuur ingezet worden om een en ander in het museum te kunnen laten zien. Elektronica is super zolang alles goed werkt. Maar ook hier leren we oplossingen te zoeken. Gelukkig hadden we wel controles ingelast.

In het museum tijdens de expositie hebben we vergeten foto’s te maken. Maar de herinnering blijft op het netvlies staan. Een ervaring om nooit te vergeten.

De slagroom op de taart zijn toch wel de kunstwerken. De kinderen hebben zelf ook een verslag gemaakt van hun bevindingen en kunnen een verhaal vertellen bij hun beeld. Want bij elk kunstwerk hoort een goed verhaal! Een waardevolle aanvulling van Karin. En die verhalen zijn er. Waarom die kleuren, waarom die keuze, wat er voor gevoel overgebracht hoopt te worden. De kinderen hebben er over nagedacht en weten wat ze willen. Ze zijn gegroeid! En hoe! Kunst zien, kunst beleven, kunst maken, samenwerken en jezelf blijven en trots zijn op wat je hebt bereikt.

      

Evaluatie: Vooral het geheel heeft die groei in vaardigheden en kennis tot stand gebracht. De kinderen kunnen nu meer verbindingen leggen en hun referentiekader is aanzienlijk groter geworden. We hadden geluk met de samenwerking. Dit liep in één keer goed. Slechts één kapitein op het schip helpt ook. Er is wel veel vrije tijd in gaan zitten. Er is veel kennis toegevoegd om cultuur en erfgoed bewuster bij de kinderen te brengen. En we hebben ontdekt dat we veel meer kunnen halen uit het stukje media binnen cultuur.